Ze is de koningin van de quizvragen. En toch zag je haar nooit op tv.
Als kind was ze verknocht aan haar ‘700 quizvragen voor de jeugd’-boekje. Ze at encyclopedieën als ontbijt. Maar de honger naar meer kennis bleef. Het mag een gotspe heten, maar van die nieuwsgierigheid heeft ze haar werk gemaakt. Van vragenmaker bij een Tilburgse studentenvereniging via schooljuf achter de Hilversumse schermen naar quizvragenspecialist met een nicheproduct. Voor één keer draaien we de rollen om: ik stel de vragen, Astrid van Bernebeek van De Vragenfabriek geeft de antwoorden.
“Het journaal levert mij vaak meer vragen dan antwoorden op…”
Wie is Astrid? En wat doet ze precies? Vertel vertel!
“Ik ben Astrid van Bernebeek. Mijn bedrijf heet, nee ik bén De Vragenfabriek en ik maak quizvragen ‘waar je wijzer van wordt’. Niet alleen voor tv (Met het mes op tafel), maar ook voor bedrijven en organisaties (Bovag, Simon Lévelt, Saffraan Reizen en Seats2meet): door middel van quizvragen kun je op een aantrekkelijke en toegankelijke manier je boodschap overbrengen. Dat heb ik niet zelf verzonnen…uit onderzoek blijft dat informatie die in vraagvorm wordt aangeboden, beter beklijft. Mooi woord is dat eigenlijk hè, beklijven?”
Hoe kom je erbij om van vragen stellen je werk te maken?
“In mijn studietijd (economie…ik had géén idee) maakte ik quizzen voor de studentenvereniging. Op een gegeven moment heb ik alle vodjes en bierviltjes bij elkaar geraapt en, nadat ik eerst een keertje had meegedaan aan de quiz Lucky Letters, gesolliciteerd bij John de Mol Produkties. Daar dachten ze: ‘ach…laten we dat kind maar een kans geven’. Na een tijd redactiewerk voor verschillende programma’s gedaan te hebben, belde ik op de gok Joost Prinssen, presentator van Met het mes op tafel: ‘ik wil vragen voor jouw programma maken’. Daarna begon ik wat te hakkelen, maar dat was het begin van jarenlang quizvragen voor TV maken.”
Wat is de grootste uitdaging in jouw werk?
“Focus en tijd. Ik wil altijd meer doen dan ik kan. Vind heel veel dingen leuk en interessant maar heb daardoor snel een information overload. Zoiets als Blendle is dus gewoon een snoepwinkeltje voor me. Het voordeel is: ik kan heel goed en snel associeren, daarom past dit werk zo goed bij me. Als je een lijstje met kenmerken van ADD (Attention Deficit Disorder) erbij pakt, scoor ik heel hoog. Sinds ik dit weet, zijn een hoop puzzelstukjes op hun plek gevallen. Wat ik daarom misschien nog meer moet doen, is me soms voor bepaalde prikkels afsluiten.”
“Zoiets als Blendle is dus gewoon een snoepwinkeltje voor me.”
Hoe begin je je dag het liefst?
“Ik zou heel graag een ochtendmens willen zijn, maar dat ben ik niet en dat gaat ook nooit gebeuren. Het klinkt suf, maar ik heb niet veel met de ochtend. Ook niet met rituelen als een krantje, een kop koffie en dat soort dingen. Ik denk niet ’s morgens van ‘kom maar op met je uitdagingen, wereld!’. Ik heb ’s avonds en ’s nachts juist de beste en meeste ideeën. Maar om je vraag te beantwoorden: ik moet heel rustig ontwaken en begin de dag met het Radio 1 journaal, een beetje Facebook en Twitter. Daarna opstaan, ontbijten en snel de wereld in. Dan wil ik meespelen.”
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
“Ik weet niet beter dan dat ik vragen stel om de wereld te ordenen en te duiden. Het journaal levert mij vaak meer vragen dan antwoorden op. Dat begon al toen ik kind was. Vragen stellen is een intrinsieke behoefte vanuit een niet te onderdrukken nieuwsgierigheid. Ik wil eigenlijk een soort Klokhuis voor volwassenen maken. Vragen maken voor mensen als jij en ik: mensen die nieuwsgierig zijn, niet van gisteren zijn en die graag dingen willen weten.”
“Ik wil eigenlijk een soort Klokhuis voor volwassenen maken.”
Wat heb je over jezelf ontdekt?
“Dat is wel een dingetje, maar jij bent de man van de rafelrandjes hè? Ik heb op persoonlijk vlak een behoorlijk zware tijd doorgemaakt. Die pijn gun ik niemand, ik werd ontzettend hard op mezelf teruggeworpen. Maar ik weet nu beter dan ooit wie ik ben en wat ik wil. Ik heb me altijd een rare vogel gevoeld en hoorde nooit écht ergens bij. Een soort basale eenzaamheid. Nu ben ik dat niet meer zozeer. Ik ben steeds meer degene die ik moet zijn en zit nu in een fase van ‘dit is het mensen…mooier wordt het niet’. En tóch heb ik van tijd tot tijd nog het idee door de mand te vallen. Wat stelt dat nou eigenlijk voor, dat vragen maken, denk ik dan. Maar dat je uiteindelijk merkt: nee…dat is natuurlijk onzin. Ik geloof dat veel creatieve mensen dat hebben en herkennen.”
Wie bewonder je?
“Moet ik namen noemen? Of mag het ook iets algemener? Ik bewonder twintigers, jeetje wat klinkt dat oud zeg, die weten wat ze willen en wie ze zijn. Die ondernemend zijn, dingen gewoon doen en daar succes mee hebben. Daar kan ik blij van worden. Die doen het gewoon en laten zich niet weerhouden door mitsen, maren en beren op de weg. Daar kan ik wel eens met een lichte jaloezie naar kijken.”
Wat zou je iedereen aanraden?
“Ik weet niet of ik degene ben van wie je advies moet aannemen, maar als ik dan toch iets moet zeggen: het is een open deur, maar vind je eigen niche. Ontdek waar je goed in ben, waar je blij van wordt en ga dat doen. En verder: blijf als creatief ondernemer niet op je eilandje zitten, maar ga het gesprek aan met anderen. Voor mij is Seats2Meet ’s-Hertogenbosch daar bijvoorbeeld een hele fijne plek voor. Door met anderen te praten krijg je je eigen verhaal beter op orde. Daarnaast levert het je altijd leuke contacten op.”
Na afloop van het interview schiet Astrid nog snel even iemand van de bediening aan. Of ze toevallig weten dat verse munt heel gevoelig is voor luis en dat verse munt daarom vaak vooraf gewassen wordt. Omdat die luizen, als je niet oplet, anders gewoon in je thee belanden.
“Nee…dat wist ik niet”
Meer weten over Astrid? Lees dan ook dit interview in het Brabants Dagblad.