Er stonden meer dan 1.000 mensen voor mijn camera. Dit viel me op.

Jij en ik zijn minder uniek dan we misschien denken.

In de afgelopen jaren stonden duizenden mensen voor mijn camera. Allemaal verschillend. Toch zag ik de nodige overeenkomsten. Vaak onbeduidend maar zo nu en dan heel bepalend voor het resultaat.

Dit viel me op…

Onzekerheid

Onzekerheid uit zich voor een camera vaak op 3 manieren:

• Mensen ‘openen’ zich niet voor de camera.

• Mensen gaan vanzelf in onnatuurlijke poses staan.

• Mensen overschreeuwen hun onzekerheid door de regie te pakken.

In alle gevallen is er geen contact met de camera.

En dat is noodzakelijk voor een goed en authentiek portret. Hoe je dat toch voor elkaar krijgt? Leg je camera weg. Ga eerst in gesprek. Probeer erachter te komen wat de oorzaak van onzekerheid is en probeer die voor heel even weg te nemen.

Pas als mensen je vertrouwen, stellen ze zich open.

“Portretfotografie is 80% psychologie en 20% techniek. Niet andersom.”

Slechte ervaringen blijven hangen

Negatieve ervaringen onthouden we beter dan positieve ervaringen.

Als een eerdere fotoshoot niet zo lekker liep. Als een foto zwaar tegenviel. Als je voor het laatst gefotografeerd bent toen je allesbehalve lekker in je vel zat. Als er slechte ervaringen zijn geweest, komen die op soortgelijke momenten naar boven.

Zie je dat gebeuren als fotograaf?

Neem mensen dan stap voor stap mee in je creatieve proces. Laat zien waarom je voor bepaald licht kiest. Maak proeffoto’s en bespreek die met mensen. Geef mensen het gevoel dat ze zelf de regie in handen hebben.

Je zult zien dat die onzekerheid dan heel snel verdwijnt.